موسی‌پور: بازیگر اول و آخر بازار ارز، دولت است

 فعالان اقتصادی با توجه به اهمیت و حساسیت نرخ ارز به‌عنوان مهم‌ترین متغیر اقتصادی، انتظاراتی درمورد قیمت‌گذاری مناسب ارزی دارند. توصیه آنها این است که دولت به‌صورت تدریجی اقدام به افزایش نرخ ارز کند و اجازه دهد هر سال به میزان متوسط اختلاف تورم داخلی با تورم شرکای عمده تجاری به نرخ ارز اضافه شود تا قدرت رقابت‌پذیری صادرکننده ایرانی در مقابل رقبا حفظ شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در گام دوم برای از بین رفتن و به حداقل رساندن رانت‌های حاصل از وجود نرخ‌های چندگانه برای ارز، دولت اقدام به تک‌نرخی کردن ارز کند.

در این خصوص، عدنان موسی‌پور، رییس کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در کافه‌خبر خبرگزاری خبرآنلاین توضیح می‌دهد: «افزایش نرخ ارز به شکل آرام و قابل ِپیش‌بینی به نفع صادرات است.» به اعتقاد وی، «این روش، فرصتی را به تولیدکنندگان داخلی می‌دهد که خود را با نرخ ارز تطبیق دهند.» موسی‌پور متذکر می‌شود: «این‌گونه دیگر کالاهای خارجی گران وارد نمی‌شود و قاچاق بسیار پرهزینه می‌شود. همچنین، مراودات بانکی بهتر می‌شود، یعنی تجار با آرامش بیشتری می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.» آنچه در ادامه می‌خوانید، مشروح گفت‌وگوی خبرگزاری خبرآنلاین با عدنان موسی، رییس کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی ایران است.

***

 

* نرخ دلار در یک‌سال گذشته از حدود ۳۷۴۸ تومان در ابتدای امسال، در حال حاضر به حدود ۴۴۶۶ تومان افزایش یافته است. البته در هفته‌های گذشته شاهد افزایش نرخ دلار تا ۵۰۰۰ تومان نیز بودیم. به نظر شما، افزایش نرخ ارز به نفع صادرات تمام شد؟

اثر افزایش نرخ ارز را باید در بخش کلی اقتصاد در نظر بگیریم. همیشه یکی از مهم‌ترین مطالبات بخش خصوصی و صادرکنندگان این بوده که نرخ ارز واقعی شود و تا می‌شود، دخالت دولت در حوزه ارز کاهش یابد.

من اعتقاد دارم ارز واقعی شاید در مقطعی به معنای گران شدن آن باشد که البته آثار خود را دارد، ولی در بقیه موارد اگر به این معنا باشد که بازار ارز ثبات داشته باشد و دور از هیجانات باشد، مثبت است. آنچه که طی ۳، ۴ ماه گذشته اتفاق افتاد، این‌گونه بود که نرخ ارز ۳۰ درصد رشد کرد و سپس دوباره نرخ ارز کاهش یافت. همین افزایش نرخ ارز و برگشت قیمت‌ها، به ضرر صادرات تمام می‌شود.

زمانی ارز به نفع صادرات است که رشد نرخی که اتفاق می‌افتد، تدریجی باشد. من شخصا اعتقاد دارم که این رشد نرخ ارز ظرف دو سال باید انجام می‌شد.

 

* یعنی دولت از ابتدا می‌توانست ماهانه نرخ را به نحوی بالا ببرد که به نرخ کنونی برسد.

اتفاقا همین پیشنهاد را کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی ایران طی یک بیانیه‌ای که از طرف صادرکنندگان تدوین کرده بودند، به دولت داد.

 

* چه زمانی؟

4 ماه پیش. اگر اشتباه نکنم، آبان ماه امسال یک بیانیه کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی ایران منتشر کرد و ما پیشنهاد دادیم سالانه بین 10 تا 15 درصد نرخ دلار افزایش یابد تا به قیمت واقعی برسد. در این حالت، صادرکنندگان، تولیدکنندگان و همه فعالان اقتصادی، خود را با نرخ ارز تطبیق می‌دهند، چون رشد نرخ ارز با آرامی اتفاق می‌افتد و گام به گام و لاک‌پشتی حرکت می‌کند. هیچ‌گاه این رشدی که صورت گرفت و نرخ دلار از 3800 تومان به 5000 تومان افزایش یافت و دوباره کاهش یافت، به نفع صادرات نیست. نمونه بارز این موضوع این است که وقتی بلافاصله نرخ دلار افزایش یافت، هزینه حمل‌ونقل دریایی و حمل‌ونقل داخلی اضافه شد، ولی زمانی که نرخ دلار یک مقدار کاهش یافت، هزینه حمل‌ونقل دریایی همین‌طور ثابت ماند. یعنی هزینه‌ها کاهش پیدا نکرد. معنای این موضوع این است که هزینه صادرکنندگان اضافه شد و کالاهای داخلی در بازار جهانی غیررقابتی‌تر شد.

 

ما باید واقعیت را قبول کنیم که دولت کمتر در بحث ارز دخالت کند و بگذارند 10 تا 15 درصد سالانه افزایش یابد. وقتی دلار رشد طبیعی داشته باشد، به طور قطع در یک نقطه رشد نیز متوقف می‌شود. این‌گونه فضای کسب‌وکار بهتر خواهد بود و اقتصاد قابل ِپیش‌بینی می‌شود. از همه مهم‌تر، صادرکنندگان در بخش ارزی می‌توانند قراردادهای بلندمدت ببندند. زمانی که نرخ ارز ثابت نیست و دائما نوسان 20، 25 درصد دارد، تجارت خیلی خطرناک می‌شود و همه به روزمرگی می‌افتند. در نهایت می‌شود فقط قراردادهای یک‌ماهه بست. به هیچ‌عنوان نمی‌شود قراردادهای بلندمدت یک‌ساله و دوساله منعقد کرد.

 

* در عین این‌که افزایش نرخ ارز می‌تواند منجر به رشد ارزش صادرات شود، اما با توجه به این‌که بخشی از مواداولیه تولید، وارداتی است، افزایش نرخ ارز چه اثری روی این بخش خواهد گذاشت؟

افزایش نرخ ارز به شکل آرام و قابل ِپیش‌بینی به نفع صادرات است. به طور قطع این روش فرصتی را به تولیدکنندگان داخلی می‌دهد که با نرخ ارز خود را تطبیق دهند و دیگر کالاهای خارجی گران وارد نمی‌شود و قاچاق بسیار پرهزینه می‌شود. همچنین، مراودات بانکی بهتر می‌شود، یعنی تجار با آرامش بیشتری می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. بر این اساس، من فکر می‌کنم بهترین الگوی نرخ ارز برای صادرات، رشد آرام نرخ ارز است.

 

* چرا همیشه در مقابل افزایش نرخ ارز واکنش و نگرانی وجود دارد؟

همیشه دولت‌های گذشته بنا به سیاست‌های مختلف، ارز را سرکوب کردند. به طور قطع نرخ ارز که گران شود، اولین گروهی که در مقطع کوتاه‌مدت زیان می‌بینند، کارمندان و کسانی هستند که حقوق ثابت دارند. این گروه ارتباطی با دنیای تجارت ندارند. با افزایش نرخ ارز، در مقطعی از زمان فشار به این گروه وارد می‌شود. دولت می‌خواهد به اسم حمایت از این گروه اتفاقی در بخش ارزی نیفتند، منتها می‌بینیم که نتیجه‌اش این می‌شود که نمی‌تواند نرخ ارز را کنترل کند و هر چند سال یک‌بار نرخ دلار رشد ناگهانی پیدا می‌کند و فنر نرخ ارز به یک‌باره باز می‌شود.

من اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم، ما باید به ارز نگاه بلندمدت‌تری داشته باشیم و مقطعی نگاه نکنیم. دولتی که جرات کند برنامه‌ای برای واقعی و تک‌نرخی شدن ارز تدوین کند، بیشترین خدمت را به اقتصاد کشور خواهد کرد. دولت باید جرات ورود به این بحث را داشته باشد.

تصمیمی که اخیرا دولت در بحث ارز گرفت، دقیقا به این معناست که به اهالی اقتصاد می‌گوید در بخش تولید سرمایه‌گذاری نکنید و پول‌های خود را در بانک‌ها بگذارید. این باعث می‌شود که بخش سرمایه‌گذاری در تولید و تجارت خارجی ضربه خورد و طی فرآیندی، آمار بیکاری بیشتر شود.

 

* چشم‌اندازی که از بازار ارز برای سال آینده وجود دارد، چیست؟

من از شرایط مطلوب صحبت می‌کنم. می‌گویم دوست دارم که نرخ ارز در سال آینده قابل ِپیش‌بینی باشد. یعنی بتوانیم پیش‌بینی و براساس آن برنامه‌ریزی کنیم. دولت آقای روحانی باید بالاخره این تصمیم سخت را بگیرد و این تصمیم را به دولت بعدی پاس ندهد. همه ما می‌دانیم نیاز کشور در مباحث ارزی چیست و می‌دانیم بیشترین دارنده ارز، دولت است. همچنین بازیگر اول و آخر بازار ارز، دولت است.

منبع: پارسینه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۵۳۱۳۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

صنعت نوشت‌افزار ایران در بازار جهانی کجا ایستاده است؟

بررسی‌های آماری نشان می‌دهد بازار کشورهای منطقه، با توجه به مشترکات فرهنگی، می‌تواند بازار قابل تأملی برای نوشت‌افزار ایرانی باشد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صنعت نوشت‌افزار در ایران طی یک دهه گذشته تلاش کرده با استفاده از تمام ظرفیت‌های ممکن، جایگاه قابل قبولی را بتواند در بازار داخل به دست آورد. در حالی که یک دهه پیش شکل گرفتن صنعت نوشت‌افزار در ایران برای بسیاری دست‌نایافتنی و غیر ممکن بود، همت و توان تولیدکنندگان داخلی نشان داد که می‌توان با برنامه و گام به گام، در کنار اقلام خارجی، سهم قابل توجهی از سبد خانواده‌ها را به خود اختصاص داد.

اما صنعت نوشت‌افزار به این سادگی و آسانی به این مرحله نرسید. وجود عوامل تأثیرگذار بیرونی مانند شیوع کرونا و تعطیلی مدارس سبب شد تا چرخ تولید برخی از واحدها از کار بیفتد یا به کندی به کار خود ادامه دهد. نوشت‌افزار همانند دیگر بخش‌های صنعتی کشور در یک دهه گذشته با مشکلات خرد و کلان متعددی مواجه شد، اما توانست با برنامه‌ریزی و ترسیم چشم‌انداز، تا حد قابل قبولی به رشد خود ادامه دهد. دست اندرکاران این صنعت در آستانه ورود به دومین دهه فعالیت خود در نامه‌ای به رهبر معظم انقلاب، صادرات را از مهمترین برنامه‌های خود عنوان کرده بودند؛ امری که علی‌رغم ایجاد فرصت‌های متعدد، چالش‌های چشم‌گیری نیز پیش روی تولیدکنندگان خواهد گذاشت.

نوشت‌افزار که از جمله صنایع فرهنگی است، می‌تواند در کنار انتقال فرهنگ ایرانی اسلامی به دیگر کشورها، از منظر اقتصادی نیز سودآور باشد. گردش مالی حوزه صنایع فرهنگی، آمار عجیب و غریبی است. براساس آمارهای اعلام‌شده، دوهزار و 250 میلیارد دلار سهم صنعت صنایع فرهنگی در دنیا است، همچنین براساس پژوهش‌های انجام‌شده، 500 میلیارد دلار گردش مالی صنعت انیمیشن و صنایع وابسته در دنیا اعلام شده است که از این میان، فقط 222 میلیارد دلار گردش مالی انیمیشن در دنیا تخمین زده شده است. همچنین این صنعت توانسته است برای 29.5 میلیون نفر در دنیا اشتغال‌زایی کند.

اما ایران برای راه‌یابی به بازارهای لوازم‌التحریر منطقه، چه فرصت‌هایی دارد و از چه جایگاهی در سطح منطقه و جهانی برخوردار است؟ اردیبهشت‌ماه سال گذشته سند راهبردی صنعت نوشت‌افزار به منظور ترسیم وضع موجود و افق‌های پیش‌رو، منتشر شد. سندی که تا هفته قبل عمومی نشده بود و تنها تدوین‌کنندگان از مفاد و جزئیات آن اطلاع داشتند. در بخشی از این سند، به جایگاه ایران در صنعت نوشت‌افزار جهان و منطقه اشاره شده است.

براساس آمار منتشر شده در درگاه الکترونیکی ریسرچ اند مارکت، گردش مالی صنعت نوشت‌افزار در سال 2021 میلادی؛ 21.6 میلیارد یورو بوده است که این میزان در سال گذشته میلادی(2023) به 22.5 میلیارد یورو رسیده و پیش‌بینی می‌شود در سال جاری(2024) به 25 میلیارد یورو برسد. براساس تحقیقات صورت گرفته پیش‌بینی می‌شود گردش مالی این صنعت در سال 2030 میلادی به 32.3 میلیارد یورو برسد. اما ایران در کجای این معادلات تجاری در سطح جهانی ایستاده است؟

سند راهبردی نوشت‌افزار به منظور بررسی جایگاه منطقه‌ای و جهانی صنعت نوشت‌افزار ایران، ابتدا به ارزیابی میزان صادرات، واردات و تراز تجاری اقلام پرمصرف از جمله خودکار، ماژیک، مداد تحریر، مدادرنگی و ... پرداخته است. براساس آمار صادرات منتشر شده ارزش صادرات انواع خودکار، خودنویس، روان‌نویس، ماژیک و اجزا و قطعات مربوطه در جهان حدود 6/17 میلیارد یورو در سال 2021 بوده، کشورهای چین، ژاپن و آلمان بیشترین سهم صادرات را به خود اختصاص داده و ایران در میان 202 کشور در رتبه 66 صادرات قرار دارد.

تولید نوشت‌افزار ایرانی با کاغذ ایرانی

با توجه به آمار منتشر شده، ارزش واردات انواع خودکار، خودنویس، ماژیک، روان‌نویس و اجزا و قطعات مربوطه در سال 2021 به 5/6 میلیارد یورو بوده که به ترتیب کشورهای آمریکا، فرانسه، آلمان و چین سهم عمده واردات را به خود اختصاص داده‌اند. ایران در میان 225 کشور رتبه 84 را در واردات دارد. با توجه به قرار گرفتن انواع خودکار و ماژیک در گروه کالایی 27، بخش عمده واردات مربوط به اجزا و قطعات همچون نوک ساچمه‌ای خودکار، فیلتر ماژیک و غیره است.

همچنین میزان واردات کشورهای هم‌جوار و منطقه در سال 2021 حدود 177 میلیون یورو بوده که با توجه به مشترکات فرهنگی و منطقه‌ای نشان‌دهنده ضرورت برنامه‌ریزی به منظور کسب سهم از بازار موجود است.

همچنین براساس آمار صادرات منتشر شده، ارزش واردات انواع مداد و مغز مداد در جهان حدود 1/5 میلیارد یورو در سال 2021 بوده که کشورهای چین، آلمان و برزیل بیشترین سهم صادرات را به خود اختصاص داده و ایران در میان 169 کشور در رتبه 68 صادرات قرار دارد. همچنین ارزش واردات انواع مداد و مغز مداد در سال 2021 به 1/4 میلیارد یورو رسیده و کشورهای آمریکا، آلمان و فرانسه سهم عمده واردات را به خود اختصاص داده‌اند. ایران در میان 220 کشور رتبه 100 را در واردات دارد که با توجه به قرار گرفتن انواع مداد و مدادرنگی در گروه کالایی 4، بخش عمده واردات مربوط به نوک مداد است. همچنین میزان واردات کشورهای هم‌جوار و منطقه در سال 2021 حدود 71 میلیون یورو بوده که با توجه به مشترکات فرهنگی و مذهبی نشان‌دهنده ضرورت برنامه‌ریزی به منظور افزایش سهم بازار قابل دسترس است.

طبق محاسبات، بیشترین نسبت تراز تجاری(صادرات/ واردات) مداد، مدادرنگی، مداد شمعی، مغز مداد متعلق به کشور ژاپن با عدد 18/34 است. ایران با نسبت 0/09 در رتبه بیست و دوم رتبه‌بندی مذکور قرار دارد.

بر همین اساس ارزش صادرات دو سال آخر منتهی به اجرای برنامه راهبردی صنعت نوشت‌افزار را در سال‌های 1400 و 1401 از نظر ارزشی را می‌توان در جدول ذیل مشاهده کرد:

انتهای پیام/